Rozdział 16

Ścieżka dźwiękowa- Ella Eyre - Together

Takim oto sposobem weszłam w nowy rok. Wyznając Andrzejowi miłość.

Spytał dlaczego nie mogę mu po prostu wybaczyć a ja na to, że dlatego bo go kocham. To się nazywa poronione rozumowanie ale czasem naprawdę najtrudniej jest wybaczyć tym na których nam najbardziej zależy.

Skra na początku roku miała do rozegrania dwa mecze wyjazdowe więc siłą rzeczy nasz kontakt ograniczał się do rozmów telefonicznych. Raz próbowaliśmy rozmawiać przez skype'a ale zaraz reszta bełchatowskiej drużyny zleciała się gratulując nam obojgu "powrotu na ścieżkę miłości". Uwielbiałam tych chłopaków ale czułam, że najpierw muszę uporządkować sobie wiadome sprawy z Wroniastym a oni mi tego nie ułatwiali. Byłam wdzięczna za jego postawę- nie narzucał się mi się ale czułam, że mam w nim wsparcie. Przyzwyczajałam się do niego na nowo.

- Zapraszamy ponownie.- pożegnałam ostatniego tego dnia klienta, za którym zamknęłam drzwi galerii.

- Jednak zatrudnienie ciebie było dobrą decyzją.- pani Ania również powoli zbierała się do wyjścia.- Przyznam, że miałam pewne wątpliwości ale że wszystkich kandydatów wydawałabyś się najodpowiedniejszą osobą do pracy tutaj. Cieszę się, że się nie pomyliłam.

- Dziękuję za szczerość.- byłam mile zaskoczona słysząc z jej ust te słowa. Moja szefowa nie należała do osób nadmiernie chwalących kogokolwiek.

- Ostatnio nasze zyski znacząco wzrosły, co powiesz na mało podwyżkę?

- Jestem jak najbardziej za.- kolejny dowód uznania z jej strony? Aż zaczęłam się czuć nieswojo.

*

Kiedy parkowałam pod blokiem dostałam jeszcze smsa od Bereniki z prośba o kupienie 3 kilogramów mąki. Pojęcia nie miałam po co jej tyle tego ale już dawno przestałam starać przewidzieć się jej działania bo i tak nigdy mi to nie wychodziło a i w rezultacie byłam zaskoczona. Nie inaczej było i tym razem. W kuchni podczas mojej nieobecności zostało uruchomiona mała spożywcza linia produkcyjna, gdzie pani Wanda zagniatała ciasto, Berenika mieszała farsz a Falasca i Endrju lepili pierogi. Gdyby ktoś w tamtej chwili wpadł na pomysł nakręcenia całej sytuacji i wrzucenia filmiku do Internetu z całą pewnością wiedziałby co robi. Cała scenka wyglądała komicznie, chłopaków to było mi nawet żal. Z bądź co bądź dużymi dłońmi było im trudniej ukleić coś co wyglądało apetycznie. Oczywiście pani starsza nie omieszkała ciągle im tego wytykać.

- Moja babcia mówiła, że skoro wszystko idzie do jednego wora to nie musi wyglądać niewiadomo jak idealnie.- wyrwałam ich z transu i aż się uśmiechnęłam widząc zawstydzoną minę Ptaszyska.

- Widać jak wy młodzi nie znacie się na życiu.- Pani Wanda teatralnie przewróciła oczami.- Musicie pamiętać moje drogie- tu zwróciła się do mnie i swojej wnuczki- że droga do serca mężczyzny wiedzie przez jego żołądek ale tuż poniżej znajduje się autostrada.- Wszyscy "zgodnie" wpadli w zmieszanie, poza Miguelem który najwyraźniej nie zrozumiał sensu wypowiedzi pani starszej. Czasem jednak dobrze nie znać obcego języka.

- Martina jak dobrze, że jesteś!- Falasca omijając starszą panią podbiegł do mnie szybko i uściskał.- To być katastrofa, ty musieć nam pomóc!

- Ale w czym konkretnie?- spytałam zastanawiając się czego też może ode mnie chcieć.

- Mój przyjaciel, to znaczy trener- Andrzej poprawił się widząc nieprzychylne spojrzenie szkoleniowca- chciał prosić Cię o pomoc przy zrobieniu klubowej sesji fotograficznej, chodzi głównie o takie zdjęcia wizytówki poszczególnych zawodników.

- A co, Konrad zastrajkował?- przypomniałam sobie etatowego fotografa Skry.

- Żeby tylko, oznajmił dzisiaj prezesowi, że dostał "niezwykle intratną propozycję, z której nie sposób mu zrezygnować".- ostatnie zdanie środkowy wygłosił teatralnym tonem.

- Dobra, nie ma problemu. Mogę się tym zająć, tylko kiedy?- w głowie pojawiło mi się już kilka pomysłów.

- Dzisiaj?- Falasca patrzył na mnie błagalno- przejętym wzrokiem.

- Jesteście niemożliwi.- z niedowierzaniem pokręciłam głową. Na szybko zjadłam przygotowany posiłek, który jak stwierdziła Berenika w poprzek w gardle nie stawał wiec aż taki tragiczny nie był jakby można się było tego spodziewać, i ruszyliśmy w drogę do hali. Konrad dał ciała ale przynajmniej wszystko było przygotowane. Musiałam tylko ustawić oświetlenie oraz tło i zabrałam się do pracy. Kilka zdjęć grupowych a następnie każdy z chłopaków musiał chwilę pomęczyć się przed obiektywem. Dobrze mi się z nimi pracowało, pozwoliłam nawet sobie zażartować że niektórzy z nich rozminęli się z powołaniem i zamiast po boisku powinni chodzić po wybiegu.

- Zawsze wiedziałem, ze mam w sobie to coś.- oznajmił Włodi po czym odszedł niby-modelowym-krokiem i zostawił mnie samą z tym- którego-imienia-przy-mnie-lepiej-nie-wypowiadać, przynajmniej do niedawna.

- Jestem całkiem fotogeniczny- stwierdził zerkając mi przez ramię na ekran laptopa gdzie przeglądałam zrobione przed momentem  fotki.

- I skromny- odwracając się wpadłam na niego nieświadoma, że stoi aż tak blisko.

- Taa.. czasami nie mamy wiele do gadania w kwestii promocji. Sponsor daje kasę na klub i chce się w jakiś tam sposób wypromować, coś z tego mieć.- dalej mnie trzymał w uścisku jakby zastanawiał się co powinien zrobić i po chwili namysłu puścił mnie ale chwycił za rękę jakby bał się, że mu ucieknę.

- To zrozumiałe.- pokiwałam głową na znak zgody.

- Wiesz tak się zastanawiałem, czy nie chciałbyś pojutrze towarzyszyć mi na Gali Mistrzów sportu i na późniejszym balu...- sądząc po jego spojrzeniu bardzo mu na tym zależało.

- Na twoje szczęście nie mam szczególnych konkretnych planów na ten wieczór.- uśmiechnęłam się szeroko na co ten odpowiedział mi tym samym. W którymś momencie naszej rozmowy straciłam czujność i Ferdinand dorwał się do aparatu, tak że razem z resztą drużyny robili sobie sweetfocie.

- Masz zamiar ich jakoś powstrzymać?- Andrzej wiedział jaki mam stosunek do swojego sprzętu i że nie lubię oddawać go w obce ręce.

- Nie.- oznajmiłam z tajemniczą miną.

- Mogę sie tym zająć jeśli chcesz- zabawnie wypiął klatkę piersiową.

- Nie trzeba głuptasie, właściwie to myślałam, żeby to jakoś wykorzystać.

Takim oto sposobem powstała sesja numer dwa. Zupełnie nieszablonowa bo przedstawiająca klubowe życie od kuchni oraz zrobiona przez siatkarzy z moją drobną tylko pomocą. I tak kilka godzin później na fanepagu Skry ukazały się zdjęcia na których Marechal tańczył z panią sprzątającą, Facu udawał że śpiewa do mopa (to chyba ta pozostałość po Koncicie), trio Włodi- Kacper- Kłos bawili się w chirliderki a Winiar z Mariuszem robili za mopemanów. Moje ulubione tam( w sensie na stronę) nie trafiło, było zbyt osobiste. W trakcie całego zamieszania obsługa techniczna zaczęła ściągać ze słupków siatkę, która została im brutalnie odebrana przez Srecko i Muzaja tylko po to, żeby owinąć nią mnie i Andrzeja. Wyszło zabawne i na swój sposób urocze zdjęcie. Ze spojrzenia patrzącego na mnie Wrony biła taka czułość że aż zrobiło mi się ciepło na sercu.

- Jesteśmy na miejscu.- odwiózł mnie pod sam dom i zgasił silnik przyglądając się mi z uśmiechem Przez chwilę siedzieliśmy w ciszy przerywanej dźwiękami melodii wydobywającej się z radia.

„It's not about me

It's not about who I want to be

It's not about you

You know that we are better off as two.”

Czy jesteśmy lepsi gdy jesteśmy we dwoje? Chyba tak, przynajmniej ja czuje się inną osobą, lepszą.  Mimo to dalej czuje niepewność i niepokój, bo w przeciwieństwie do mnie może mieć pewność co do uczuć jakie do niego czuję. Dalej nie usłyszałam z jego ust tych dwóch magicznych słów.

- Wpadnę po ciebie jutro popołudniu.

- Będę czekać.- odpowiadam zgodnie z prawdą i całuję go w policzek na pożegnanie.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.- .-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Czytasz? Skomentuj!

Kiedyś tam napisałam, że nie miałam zupełnie pomysłu na rozdział no a w tym przypadku było jeszcze gorzej. Ta część choć została „sklejona” z tzw odpadków, czyli pomysłów które miały znaleźć się we wcześniejszych rozdziałach ale po namyśle z nich zrezygnowałam.

@Wredna Ania- Andrzej ma spóźniony zapłon ale może kiedyś powie Martynie, że ją kocha :)

@Kam ila- jak ci dam beznadziejny komentarz to cię braknie! Za każdym razem się śmieje jak czytam twoje opinie na temat poszczególnych  rozdziałów.

@I'm a Princess- chcesz takiego Wronę? Mówisz masz, cały jest twój :D